Είναι αποδεκτό να περιποιούμαστε τον εαυτό μας δημόσια;

Μπορεί να ζούμε σε μια εποχή όπου η αυθόρμητη έκφραση είναι αποδεκτή,
όμως η διακριτικότητα παραμένει θεμέλιο καλών τρόπων. Η προσωπική
περιποίηση, όσο αθώα κι αν φαίνεται, δεν έχει θέση στους δημόσιους χώρους.
Το να χτενίζουμε τα μαλλιά μας, να βάζουμε κραγιόν ή να λιπαίνουμε τα χέρια
μας με κρέμα σε εστιατόρια, καφέ ή μέσα μαζικής μεταφοράς, δεν είναι απλώς
ζήτημα αισθητικής είναι θέμα σεβασμού προς τους άλλους.
Οι πράξεις αυτές, ακόμη κι αν είναι σύντομες ή “ανώδυνες”, παραβιάζουν
το όριο ανάμεσα στο ιδιωτικό και το δημόσιο. Υπενθυμίζουν στους γύρω μας
ότι βρίσκονται υπερβολικά κοντά σε μια εικόνα που θα έπρεπε να παραμένει
προσωπική.
Η προσωπική περιποίηση είναι μια στιγμή για εμάς και ανήκει στο σπίτι,
στο μπάνιο ή τουλάχιστον σε έναν ιδιωτικό χώρο. Όχι στο τραπέζι του εστιατορίου,
ούτε μπροστά στον καθρέφτη του ασανσέρ ή στο κάθισμα του μετρό.